Een zonnige herfstdag nodigde mij uit om te genieten van het prachtige weer en ik besloot een lange wandeling te maken. Muziekje aan, koffietje mee en gaan. Even eruit zijn, is iets wat mijn gedachten altijd weer tot rust brengt. De wind door mijn haren, de zon op mijn gezicht en het razen van de stad, terwijl ik het zelf in stilte aanschouw, maakt dat ik telkens weer geniet. Op de een of andere manier heeft de stad, maar ook het verborgen groen een verstillende werking op mij. Even aan niets denken en tegelijkertijd aan alles. Herken je dat?
Juist die wandelingen zijn voor mij een manier om me weer in Gods aanwezigheid te voelen. Het geeft me een nieuw perspectief op wat ik belangrijk vind en de ruimte om alles eens van een afstandje te bekijken. Ik plofte neer op een bankje in een park waar ik voor even aan de drukte van de stad kon ontsnappen. Ik sloot mijn ogen en nam de geur van het ‘bos’ in mij op en voelde de zon mijn gezicht verwarmen. Een moment van gewoon ‘zijn’. Op datzelfde moment begonnen mijn gedachten af te dwalen. Ze dwaalden weg naar een les die God me op dit moment aan het leren is. De les om te vertrouwen, in vrijheid te leven en mijn eigen krampachtige maniertjes op te geven. Ik bad onbewust heel vaak of God wilde doen wat ik graag zou willen. Dat Hij mij een teken zou kunnen geven of ik vertelde Hem hoe ik de toekomst graag zou willen zien. Tegen beter weten in, want ik weet dat Gods plannen beter zijn. Ondoorgrondelijk, onbegrijpelijk, maar wel beter.
geloof en vertrouwen
Terwijl ik hierover aan het nadenken was, besefte ik ineens heel duidelijk het volgende: de vrijheid ligt om de hoek en binnen handbereik als ik de keuze maak om te vertrouwen. Om niet langer krampachtig te bidden voor tekenen of mijn manier, maar om te kiezen voor geloof en vertrouwen in Degene die het beter weet dan ik. Om mijn vertrouwen niet te stellen op wat God wel of niet doet, maar op wie Hij is. De
Waymaker met alles op zijn perfecte tijd. Zo vaak willen we sneller of dingen anders, terwijl ik echt geloof dat Gods wegen met ons zoveel beter zijn en zo gevormd zijn uit zijn intense liefde voor ons, de mensheid.
Dat inzicht gaf zoveel rust en ruimte in mijn hart. Niet langer zelf de controle houden over wat is geweest of wat zou moeten zijn. Maar simpelweg kinderlijk vertrouwen op mijn Vader. Gewoon ‘zijn’ in het nu. Zonder iets te moeten, zonder krampachtig vast te houden. Enkel de keuze maken om te vertrouwen en los te laten.
gedragen
Ik voel me gedragen in de wetenschap dat God mij precies heeft waar ik op dit moment moet zijn. Ondanks dat het anders is dan dat ik zelf graag zou willen, voelt het goed. Het voelt goed om te weten dat Gods plan zo vol liefde is voor mij en ook voor jou. Dat Hij altijd weet wat Hij aan het doen is en dat we mogen vertrouwen op zijn beloften. In het vertrouwen op zijn beloften ligt namelijk de vrijheid. Zoveel zorgen, dromen en verlangens glijden dan van je af, want het is allemaal bij God bekend. Daar mogen we rust vinden en de vrede van God ervaren. In het weten dat God het weet, schuilt niet alleen vrijheid, maar ook zoveel geluk en kinderlijk vertrouwen. Om dansend en verlicht door het leven te kunnen gaan. En nee, soms is dat niet zo en voelt het donker, duister en zwart om je heen. Dat is een beklemmend gevoel en dan vraag je je af waar God is. Maar ook op die plekken is Hij en word je gedragen. Ik hoop dat je vol verwachting en zin mag uitkijken naar dat wat komt – vertrouwend op de belofte dat Hij alles nieuw maakt – en tegelijkertijd kunt genieten van het kleine in het nu en de tijd met je Maker. Want Hij is er. Hij draagt je.
Dit artikel komt van meidenblog huisvanbelle.nl. Hier vind je iedere week blogs over verschillende onderwerpen, net als in magazine Belle.